yargısız değerlerle değersiz yargılar arasında sıkışıp da herkesi herkesin olduğu gibi değerlendirmeye kalkınca... herkesi eleştirmek bir yana dursun ne yaptığını kim olduğunu bilmeksizin yargılayınca... olayların sebeplerinden çok sonuçları üzerine odaklanıp da hayatı yaşanılması gereken tek bir hayat çeşidi var gibi algılayınca...

sorularla yola çıkılınca hayatta, bulmak diye bir şey olmayacağını bulamayınca anlayınca, ya da bulunca anlayınca, aramakla araklamanın sadece kelimelerin yazılışı olarak benzemediğini bulduğunu sandığında yaptıklarını daha sonra gözden geçirince anlayınca, sevginin gerçekten sevmek fiilinden gelip gelmediğini eğer sevmek fiilinden geliyorsa bir kişiye duyulan sevginin o insanı mı sevdiğimizden kaynaklandığını ya da o insanın mı bizi sevdiğinden kaynaklandığını düşününce...

bakan kör olunca, burnunun ucundakini görmek için büyüteç kullanmaya çalışırken sadece kafanı çevirince görebileceğinle hiç ilgilenmediğin gerçeği gün gelip de karşına çıkınca, gördüklerin başka tarafa bakınca, baktığın tarafta seni sadece göremeyenler olunca...

olaylar üstüste gelince, huzuru kaybedince, içip de bulamayınca, içtikçe kaybedince, gün gelip de tek huzur bulduğun yer bir vişne fidanının narin gövdesi olunca...

denizin dibinde yosunlara takılmış gibi
soluksuz
sakın unutma
gökyüzüne bakmayı
gökyüzü senindir
gökyüzü herkesindir

Zülfü Livaneli